Het begon allemaal met een goed idee. Dacht ik.
Mijn boek moet onder de aandacht komen, en in deze moderne tijden leek video mij hét middel. Dus daar zat ik, vol enthousiasme, vol ideeën met mijn telefoon in mijn handen voor mijn eerste filmpje. Ik was best tevreden met het resultaat—totdat mijn dochter toekeek. Eerst zei ze niets. Maar haar ene opgetrokken wenkbrauw zei alles. Zo’n blik die in milliseconden een hele TED-talk aan kritiek bevat.
Goed, dan moest het anders. Misschien kon zij het voor me doen? Jong en digitaal vaardig als ze is, zou ze vast weten wat werkt. Maar wat zij leuk vond, vond ik vreselijk. En andersom. En daar was ‘ie dan: de generatiekloof, glashelder in 4K.
Jaren geleden schreef ik vaak blogs. Misschien moest ik dat weer oppakken? ‘Leest iemand dat nog?’ vroeg mijn dochter, ik negeerde het sarcasme.
‘Mijn generatie wél,’ beet ik terug.
En dus, in het kader van ‘doe waar je goed in bent’, parkeer ik mijn filmcarrière hier en pak ik de pen weer op. Nou ja, het toetsenbord. Welkom terug in mijn wereld van woorden.
- Blog 1: Janna is jarig
- Blog 2: Ollie is NIET jarig
